үй олон хүн дунд ганцаараа, ганцаархнаа цасан цагаан хувцастай тэр өдөр их дэлгүүр дотор явж байсан. үдшийн 19 цаг, кассны дугаарлалт бараг л таван минут хүлээлгэхээр харагдана.
элгэндээ тэвэрсэн нэг шил шарзнаас өөр зүйлгүй, улаан цэнхэртэй шилнийхээ цаанаас хүмүүсийг харж яг таван минут зогсов.
худалдагч шарзны үнэ болох мөнгөний дүнг хэлээд шил рүү минь харлаа.
хэтэвчээ нээгээд шив шинэхэн гурван агч модны навч сарвайтал худалдагч түрүүнийхээсээ арай өөрөөр над руу хараад,
-уучлаарай, та тоглоом хийлгүй хурдалж үзэхгүй юу гэв.
би бодох нь ээ гурвын гурван агч модны навч энэ муу шарзанд хүрэхгүй л юм байж гэж бодоод хэтэвчнийхээ дотоод халаасны цахилгааныг нээв.
миний ард хүлээж ядсан байдалтай нэг охин зогсч ядан байхыг би харж амжив.
хонгорзул, вансэнбэрүү, бас нэг цэнхэр сарнай тэр дотуур халаасанд байсан болохоор би
-уучлаарай, хэдхэн хором хүлээхгүй юу гээд цүнхээ уудлав. тэгээд атга дүүрэн шар, ногоон, улаан алагласан навчнуудаа гаргаж ирээд,
-хариултыг нь өөртөө үлдээж болно оо гэж хэлээд явах гэтэл гэнэт бүх зүйл нам гүм оргиод явчихсаныг анзаарав.
цаг зогсчихсон уу, хүмүүс хөдлөхгүй байгаа юм уу, ямар ч чимээ амиа, хөдөлгөөн харагдахгүй.
би ч яг зогссон байдлаасаа хөдлөлгүй гайхсан нүдээ ийш тийш эргэлдүүлэн байв.
хяналтын камерны улаан гэрэл анивалзаж байна. тэгэхээр ...
намайг кассны вандан мөргөөд, шалан дээр унахад цүнхээ хааж амжаагүйгээс болоод дээш олгойдсон бүх цэцэг, навчис минь миний араас даган унав.
их дэлгүүрийн таазнаас цэцгээр бороо орохыг үздэг би азтай хүн юм аа гэж өөртөө хэлээд инээмсэглэв.
тэр чигтээ хэсэгхэн хэвтлээ.
үй олон хүн миний толгой дээрээс өнгийн харна. энэ үер дэлгүүрийн хамгаалагч нар гүйлдэн ирж намайг бушуу бос гэж байгаа бололтой гараараа занган, ам нь хий ангалзан байх юм. би юу ч сонсохгүй байгаа тэр л хэвээрээ.
кассчны дээр байрлах гэрлийн бүрхүүлэнд тогтон ядсан нэгэн вансэмбэрүүн навч унахыг харах агшинд буцаад дуу чимээ орлоо.
энэ олон хүмүүсийн шуугиан, инээд ханиад бүгд надад зориулагдсан болохыг би ойлгоод дээш харвал хоёр хамгаалагч намайг газраар чирэн виски олгох вандангийн хажуугаар чирч байв.
-хүүе, хүүе юу болж байна гэсээр би түргэлэн өндийтэл тэрүүгээр дүүрэн нэрхийх инээд сонстов.
-эрхэмээ, та чинь юундаа намайг газар чирнэ вэ? гэж асуутал нөгөө эр надтай ярих тун дургүй байгаа бололтой.
эргэн тойрноо харлаа. өө хөөрхий, миний цүнхэнд, миний цуглуулганд байсан хайран сайхан навчнуудыг минь бүгдийг тараачих аа шив. дэргэдүүр хар хүрэм, урт үстэй хоёр залуу хос эвгүй харц шидэн өнгөрлөө.
гэтэл тэр хоёрын эрэгтэй нь зогтуссанаа буцаад над руу ирсэнээ хамар руу хүчтэй цохив.
би ойлгосонгүй, юу ч ойлгосонгүй.
хамраас минь цус асгарч хөл дор хөглөрөх цагаан уулс дээр улаан толбо бий болов.
түрүү намайг чирч явахад задарсан үс энэхэн үест агшиж, толгой руу минь буцаан хураагдаж байв. ямар нэгэн зүйл ойлгоогүй хэвээрээ өнгийн харвал хар хүрэмтэй хосын охин нь тэр цаана над руу харасхийн утсаар ярьж, залуу нь гараа базлан зогсоно.
эргэн тойрноо дахиад харав. намайг тоож байгаа хүн байтугай камер ч алга. миний нүдний урдуур цүнхэнд байсан зүйлсийг минь үл ойшоон гишгэлэн зөрцгөөх үй олон хүмүүс.
халааснаасаа хэтэвчээ гаргаж үзлээ. нэг хонгорзулаа гаргаад алгандаа хөнгөн атгаж, үнэрийг нь нэг үнэртээд үгээ шившлээ.
дараа нь кассчинд эргэж очоод
-уучлаарай би сая шарзаа авахаа мартчихаж гэж хэлээд хорин евро өгөөд, хариулт мэдээж чинийх гээд гарлаа.
кассчин охин миний араас түрүү, түрүүчийнхээсээ бүр өөр харцаар харж байгааг би мэднэ.
халзан толгой, хүзүүн дээрх шивээсийг минь ширтсээр үлдсэнийг нь бас мэднэ.
элгэндээ тэвэрсэн нэг шил шарзнаас өөр зүйлгүй, улаан цэнхэртэй шилнийхээ цаанаас хүмүүсийг харж яг таван минут зогсов.
худалдагч шарзны үнэ болох мөнгөний дүнг хэлээд шил рүү минь харлаа.
хэтэвчээ нээгээд шив шинэхэн гурван агч модны навч сарвайтал худалдагч түрүүнийхээсээ арай өөрөөр над руу хараад,
-уучлаарай, та тоглоом хийлгүй хурдалж үзэхгүй юу гэв.
би бодох нь ээ гурвын гурван агч модны навч энэ муу шарзанд хүрэхгүй л юм байж гэж бодоод хэтэвчнийхээ дотоод халаасны цахилгааныг нээв.
миний ард хүлээж ядсан байдалтай нэг охин зогсч ядан байхыг би харж амжив.
хонгорзул, вансэнбэрүү, бас нэг цэнхэр сарнай тэр дотуур халаасанд байсан болохоор би
-уучлаарай, хэдхэн хором хүлээхгүй юу гээд цүнхээ уудлав. тэгээд атга дүүрэн шар, ногоон, улаан алагласан навчнуудаа гаргаж ирээд,
-хариултыг нь өөртөө үлдээж болно оо гэж хэлээд явах гэтэл гэнэт бүх зүйл нам гүм оргиод явчихсаныг анзаарав.
цаг зогсчихсон уу, хүмүүс хөдлөхгүй байгаа юм уу, ямар ч чимээ амиа, хөдөлгөөн харагдахгүй.
би ч яг зогссон байдлаасаа хөдлөлгүй гайхсан нүдээ ийш тийш эргэлдүүлэн байв.
хяналтын камерны улаан гэрэл анивалзаж байна. тэгэхээр ...
намайг кассны вандан мөргөөд, шалан дээр унахад цүнхээ хааж амжаагүйгээс болоод дээш олгойдсон бүх цэцэг, навчис минь миний араас даган унав.
их дэлгүүрийн таазнаас цэцгээр бороо орохыг үздэг би азтай хүн юм аа гэж өөртөө хэлээд инээмсэглэв.
тэр чигтээ хэсэгхэн хэвтлээ.
үй олон хүн миний толгой дээрээс өнгийн харна. энэ үер дэлгүүрийн хамгаалагч нар гүйлдэн ирж намайг бушуу бос гэж байгаа бололтой гараараа занган, ам нь хий ангалзан байх юм. би юу ч сонсохгүй байгаа тэр л хэвээрээ.
кассчны дээр байрлах гэрлийн бүрхүүлэнд тогтон ядсан нэгэн вансэмбэрүүн навч унахыг харах агшинд буцаад дуу чимээ орлоо.
энэ олон хүмүүсийн шуугиан, инээд ханиад бүгд надад зориулагдсан болохыг би ойлгоод дээш харвал хоёр хамгаалагч намайг газраар чирэн виски олгох вандангийн хажуугаар чирч байв.
-хүүе, хүүе юу болж байна гэсээр би түргэлэн өндийтэл тэрүүгээр дүүрэн нэрхийх инээд сонстов.
-эрхэмээ, та чинь юундаа намайг газар чирнэ вэ? гэж асуутал нөгөө эр надтай ярих тун дургүй байгаа бололтой.
эргэн тойрноо харлаа. өө хөөрхий, миний цүнхэнд, миний цуглуулганд байсан хайран сайхан навчнуудыг минь бүгдийг тараачих аа шив. дэргэдүүр хар хүрэм, урт үстэй хоёр залуу хос эвгүй харц шидэн өнгөрлөө.
гэтэл тэр хоёрын эрэгтэй нь зогтуссанаа буцаад над руу ирсэнээ хамар руу хүчтэй цохив.
би ойлгосонгүй, юу ч ойлгосонгүй.
хамраас минь цус асгарч хөл дор хөглөрөх цагаан уулс дээр улаан толбо бий болов.
түрүү намайг чирч явахад задарсан үс энэхэн үест агшиж, толгой руу минь буцаан хураагдаж байв. ямар нэгэн зүйл ойлгоогүй хэвээрээ өнгийн харвал хар хүрэмтэй хосын охин нь тэр цаана над руу харасхийн утсаар ярьж, залуу нь гараа базлан зогсоно.
эргэн тойрноо дахиад харав. намайг тоож байгаа хүн байтугай камер ч алга. миний нүдний урдуур цүнхэнд байсан зүйлсийг минь үл ойшоон гишгэлэн зөрцгөөх үй олон хүмүүс.
халааснаасаа хэтэвчээ гаргаж үзлээ. нэг хонгорзулаа гаргаад алгандаа хөнгөн атгаж, үнэрийг нь нэг үнэртээд үгээ шившлээ.
дараа нь кассчинд эргэж очоод
-уучлаарай би сая шарзаа авахаа мартчихаж гэж хэлээд хорин евро өгөөд, хариулт мэдээж чинийх гээд гарлаа.
кассчин охин миний араас түрүү, түрүүчийнхээсээ бүр өөр харцаар харж байгааг би мэднэ.
халзан толгой, хүзүүн дээрх шивээсийг минь ширтсээр үлдсэнийг нь бас мэднэ.
No comments:
Post a Comment